Hoofdmenu:
Ineens is alle energie verdwenen. Niet door Iziekte of koorts, maar gewoon weg. Een inkakmomentje, wie kent dat niet. Vaak gebeurt het wanneer je een lange tijd druk bent geweest en even stil valt. Of omdat de hoofdpijndossiers gesloten worden en de toekomst zonnig en positief lijkt. Zal dit gevoel nu heersen bij de leden van Plaatselijk Belang Balkbrug? Wat hebben zij dit jaar veel pittige onderwerpen te verwerken gehad. Maar onze Raad van (wijze) Elf heeft zich hier kranig door heen geslagen.
Het ene na het andere hoofdpijndossier diende zich aan, maar zo tegen het einde van het jaar lijkt alles toch nog redelijk mee te vallen. De pilletjes kunnen weer in de kast, een mooie fles kan worden opengetrokken.
Jammer dat dan op zo’n moment toch weer het volgende vervelende item zich aandient. De wegen rondom ons dorp staan ook in 2014 weer prominent op de agenda’s van veel beslissende organen. Wat hebben wij er over te zeggen, te beslissen? Onlangs sprak ik iemand die graag direct en massaal ons inwoners wil mobiliseren, die de kracht van het getal kent en wil gebruiken. Geweldig om te zien. Toch doet het mij ook denken aan een wandeling hoog in de bergen. Waar wij in ons eigen, hoge tempo de berg op willen knallen, kennen de oudere bergbewoner hun berg. Hoe vaak heb ik niet ‘Grüß Gott’ moeten horen en een glimlach zien verschijnen? Om korte tijd later, zittend en uitrustend langs de weg, dezelfde oudere weer te zien passeren. ‘Grüß Gott’, zegt de glimlach.
Ieder heeft zijn eigen benadering van een berg. Of van een hoofdpijndossier. De een knalt er tegen op en wil de massa mobiliseren, de ander is meer van de lange adem en een groot incasseringsvermogen. Beide hebben hun charme en kracht. Beide zijn aanwezig in groepen die zich inspannen voor ons dorp. Groepen die er voor zorgen dat Balkbrug niet inkakt, maar alert is op alle ontwikkelingen die ons dorp, onze bewoners raken. Ik wens u een positief en uitdagend 2014.