Hoofdmenu:
Ik had me nog zo heilig voorgenomen om niets over Sinterklaas enzo te schrijven, maar het is toch de kapstok van deze column. Bovendien, wat is er in deze tijd nog heilig? Popsterren lopen in hun ondergoed of minder door de straten en wij vinden het prachtig! Naakt is een ‘must do’ en zelfs een onschuldig spel als Lingo moet er aan geloven.
Onschuldig was Sinterklaas ook altijd. Totdat een minderheid kritische vragen stelt bij de historische rol van zwarte piet. Elders in de wereld staat hij Werelderfgoedlijst maar bij ons staat piet in de verdomhoek, zoals vroeger zijn voorouders toen zij als slaven werden verhandeld, gebruikt en misbruikt. Tegenwoordig is Sinterklaas nog een beetje folklore (en heel veel commercie). Sint is iets waar je als kind verschrikkelijk echt in kunt geloven. En ook compleet van ondersteboven kunt zijn wanneer je hoort dat je ouders je al die jaren gefopt hebben. Dat moment, een ijskoude verschrikkelijke douche toen ik het definitief begreep. Ik geloofde met heel mijn kinderziel in een heilige man die met zijn knechten, en vooral cadeautjes, kwam maar die dus helemaal niet bestond. Wat voelde ik mij bedrogen. Een jaar daarvoor riep ik nog vanuit de geopende voordeur ‘Dank u Sinterklaas’ en heel mijn wereld heeft dat kunnen horen. Een afknapper van jewelste.
Jaren later, in mijn pubertijd, kwam datzelfde gevoel weer omhoog. Ik twijfelde over die andere Heilige Man. Hij die met zijn twaalf discipelen door het land Israël trok. Een landje waar in mijn woelige jaren altijd gevochten werd. Waar honderdduizenden Palestijnen opgesloten zaten en zitten in kampen. Niet beseffend dat hun moslimbroeders uit nabij gelegen landen hen niet op hun grondgebied wilden hebben, hen geen vrijheid wilden bieden. Zou die Man dan wel bestaan? Hij die met een vreemd groepje door het land trok? Een dokter, tollenaar, de zachtaardige Johannes samen met onder meer de zonen van de donder? Wie stelt er nu zo’n groep samen? Tegenwoordig worden leiders gekozen aan de hand van DISC-
Het is een zoektocht geweest naar die Ware Man. Hij die een einde maakte aan de slavernij van ons allemaal, ongeacht huidskleur, beroep en achtergrond. Hij komt niet eens per jaar met cadeautjes en lekkernijen, maar Hij kwam om zijn leven voor ons te geven. Dan geldt niet: ‘wie zoet is krijgt lekkers’, want bij Hem krijgt zelfs de moordenaar het zoete wanneer hij berouw heeft over zijn daden. Dan mag u ook weten dat Hij, als u naar Hem uitziet, niet stilletjes uw huisje voorbij gaat.