Hoofdmenu:
Eind december. Het zijn de stille dagen voor de Kerst. Een moment waarop het werk òf minder òf juist meer wordt omdat alles nog voor de jaarwisseling moet zijn afgerond. Ook een moment waarop je stilletjes gaat terugdenken over het afgelopen jaar. Wat is er allemaal gebeurd? We hebben een druk bewogen jaar gehad in Balkbrug. Dat kan niet anders gezegd worden.
Vorig jaar om deze tijd schreef ik een Balkenbrij met de kop ‘Wat verdwijnt er nog meer?’ Het ging toen over het kwijtraken van de bank en de brievenbus aan de Molenweg. Onomkeerbare besluiten en dus moeten we nu genoegen nemen met een pinautomaat (denkt u er aan dat u straks naar de dierenkliniek fietst om uw welverdiende centjes uit de muur te trekken) en een verminderd aantal brievenbussen in het dorp. Wat verdwijnt er nog meer? Ik had beter die vraag niet kunnen stellen want dit voorjaar leek het er op alsof de leefbaarheid in ons dorp zou verdwijnen. Een heel rijtje voorzieningen stond te wankelen, op het punt van omvallen. Gelukkig lijkt het allemaal nog flink mee te vallen, maar spannend was het wel. De mensen die zich hard hebben moeten maken om hun voorziening te behouden mogen tijdens oudejaarsavond het glas nog wel eens extra hoog heffen, want ze zien hun enorme inspanningen toch maar mooi beloond.
Kunnen we dan zeggen dat we met grote tevredenheid terug kunnen kijken op 2013? Een beetje achteroverleunen omdat er zoveel behouden is gebleven? Ik denk dat dit een verkeerde houding zou zijn voor het komende jaar. We hebben dit jaar met ons allen laten zien dat Balkbrug het waard is om voor te vechten. Die houding moeten we in 2014 vast blijven houden. Als wij met elkaar onze schouders zetten voor de ontwikkelingen die er zijn, ik denk dan aan bedrijven, wonen, saamhorigheid, dan moet 2014 een jaar worden waarin kansen mogelijkheden worden en dromen realiteit.